Het dorpje kreeg een nieuwe bevolking, koudbloedigen. Hun koudbloedige leider gaf het dorp een nieuwe naam, Ampvire. Het dorpje van het eeuwige leven.
Deze koudbloedigen kwamen alleen tegen de avond naar buiten, wanneer de schemering inviel en de zon zich had verscholen tussen de bomen. In de omliggende steden vonden verdwijningen plaats. Sommige mensen werden terug gevonden, maar zij konden bijna niet meer geïdentificeerd worden, zo verminkt waren ze. De onopgeloste verdwijningen stapelde zich langzaam op. Het beest wat dit allemaal veroorzaakte was zo angstaanjagend dat geen enkele sterveling er iets tegen durfde te doen. Hier leek onverwachts een einde aan te komen toen er brand uit brak. Een groot deel van de bevolking redde het niet. En toen, van de een op de andere dag, vonden er geen verdwijningen meer plaats. De rust in de omgeving was eindelijk terug gekeerd, na 300 jaar chaos.
De overige bewoners van Ampvire kwamen sinds die dag ook overdag naar buiten, de kinderen gingen naar school, en er werden winkels en restaurantjes geopend. Maar toch hielden ze afstand, alsof ze nog altijd iets te verbergen hadden. Was hun geheim dat hun naasten, de koudbloedigen, nog niet verdwenen waren. Of waren zij zelf de oorzaak van al wat geschied was?
Een koude rilling kroop over mijn rug. Zou het waar zijn? Zouden er echt vampieren bestaan? Nieuwsgierig keek ik naar de links die onder het verhaal stonden. Ik was benieuwd naar wat er nog meer te vinden was klikte ik er een aan.Deze koudbloedigen kwamen alleen tegen de avond naar buiten, wanneer de schemering inviel en de zon zich had verscholen tussen de bomen. In de omliggende steden vonden verdwijningen plaats. Sommige mensen werden terug gevonden, maar zij konden bijna niet meer geïdentificeerd worden, zo verminkt waren ze. De onopgeloste verdwijningen stapelde zich langzaam op. Het beest wat dit allemaal veroorzaakte was zo angstaanjagend dat geen enkele sterveling er iets tegen durfde te doen. Hier leek onverwachts een einde aan te komen toen er brand uit brak. Een groot deel van de bevolking redde het niet. En toen, van de een op de andere dag, vonden er geen verdwijningen meer plaats. De rust in de omgeving was eindelijk terug gekeerd, na 300 jaar chaos.
De overige bewoners van Ampvire kwamen sinds die dag ook overdag naar buiten, de kinderen gingen naar school, en er werden winkels en restaurantjes geopend. Maar toch hielden ze afstand, alsof ze nog altijd iets te verbergen hadden. Was hun geheim dat hun naasten, de koudbloedigen, nog niet verdwenen waren. Of waren zij zelf de oorzaak van al wat geschied was?
Deze site was overduidelijk nieuwer dan de vorige. Felle kleuren en grote, aandachttrekkende letters sierde de pagina. Ik scrolde wat naar beneden en uiteindelijk vond ik waar ik naar op zoek was.
Er verscheen een lijst met recentere verdwijningen. Het waren er beduidend minder dan op de lijst van toendertijd. Er waren de afgelopen 10 jaar nog maar drie mensen verdwenen. Wél vonden deze allemaal in Ampvire plaats en allemaal waren de vermisten vakantiegangers.
Ik klikte nog wat door, maar kwam alleen nog maar onzin tegen. Ik besloot de kaart alsnog te zoeken en Ampvire morgen eens een bezoekje te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten