'As a writer, words are your paint. Use all the colors.' - Rhys Alexander




Rivaliteit bij de ortho

Een afspraak bij de orthodontist, het is weer zover. Voordat je gaat duimendraaien en hopen dat er bijna niemand zit als je er naar binnen loopt. Is dat het geval, dan is er niks aan de hand. Maar is dat niet het geval, en zit het daar juist vol, nou dan heb je pech.
Zodra je een voet over de drempel hebt gezet kijkt iedereen je al met een opnemende blik aan. De meisjes werpen eerst vlug een blik op je gezicht, om vervolgens hun blik observerend lang je kleren, schoenen en als laatste je tas te laten glijden. En om je dan tot slot een goedkeurende blik, of een afkeurende blik te geven. Maar die blik hangt niet alleen van af hóe je eruit ziet, maar ook aan wat voor type meisje zij is. Je kunt bijvoorbeeld een afkeurende blik krijgen van een meisje, omdat ze jouw kleren te min vindt, maar je kunt ook een afkeurende blik krijgen als je juist mooie kleren draagt, of knap bent (dit gebeurt meestal wanneer er ook nog -lekkere- jongens in de wachtkamer zitten). De goedkerende blik krijg je maar zelden. Je moet of A. Heel goed gekleed zijn of B. Ontzettend lelijk zijn, en dus geen concurrentie vormen. Dit alles is natuurlijk heel ingewikkeld (Want soms is die goedkeurende blik dus helemaal niet gunstig. En soms is die afkeurende blik dus juist wel gunstig, dit is even voor de slimme onder ons;))
Jongens zijn daar in tegen veel makkelijker. Als die je al een blik gunnen, als, zeg ik. Aangezien de helft levenloos voor zich uit zit te staren daar. Proberend om vooral niet aan de martelaars te denken waar ze zo dadelijk naartoe moeten. Dan is deze blik wél heel makkelijk te lezen. Ze kijken eerst naar jou (en dan bedoelen we niet naar onze kleren of tas, hoe mooi deze misschien ook zijn) om vervolgens een blik te werpen op je gezicht en dan lachen ze (goedgekeurd) of kijken ze zo snel mogelijk weer weg (afgekeurd).
Vandaag was het weer zover; een bezoekje moest ik brengen aan de martelaar, met hoofdletter M. En ik het overkwam mij natuurlijk dat de wachtkamer bom vol zat… Nadat ik door iedereen bekeken was, en levenloos op een stoel was neergeploft, kwamen er al weer nieuwe mensen binnen. Die natuurlijk gekeurd moesten worden!

Geschreven op 23-06-2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten