‘Een date. Met jou. Vanavond. Dat wil ik wel.’ antwoordde ik en ik gaf hem een knipoog.
Een siddering ging door mijn lijf. Zijn handen voelden koud aan toen ze zich om mijn hand sloten, maar desondanks heel veilig. De schemering was gevallen en de hitte begon af te nemen. Ian en ik liepen over het strand. Een beetje beschut achter het hoge gras gingen we zitten. Zijn koele lippen vonden zachtjes de mijne. Eerst zacht en daarna steeds harder. Zijn vingertoppen streken over mijn gezicht en lieten een spoortje van kippenvel achter. Ergens achter in mijn hoofd begon een alarmbel te rinkelen. Dit was fout. Een mens kon toch niet zo perfect zijn? En toch ook niet zo aanvoelen? Maar mijn hart won het van mijn verstand en ik negeerde de alarmbel. Ian werd steeds wilder alsof hij gek werd van verlangen. Zijn kussen werden heviger en voor ik het wist lag ik op mijn rug in het zand en hij ernaast. Zijn lippen vonden voorzichtig een weg naar beneden. Zijn tanden krasten over mijn hals. Zijn lippen opende zich een beetje en ik voelde zijn hoektanden in mijn hals prikken. ‘Ik wil jou. Voor altijd.’ fluisterde hij. Ik kreeg kippenvel. Hij klemde zijn lippen stevig om mijn hals. Ik besefte gelijk wat er gebeurde, maar kon niks meer doen. Een scherpe steek ging door mijn hals. En toen werd ik opgeslokt door de duisternis.
Geschreven in augustus 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten